Ritverslag 19 mei 2019

Vanochtend vol goede moed het bed uit gestapt; eindelijke weer eens een ritje met de club. Ik blijf niet thuis voor een paar druppels maar om meerdere redenen heb ik een hekel aan regenritjes in het peloton. En dus onder het genot van een bak koffie Buienradar gecontroleerd. Een front van regen trok onder de Hoekse Waard door maar de kans op een droog ritje leek groot. Voor de zekerheid toch het spatbordje en regenjackie gepakt en huppakee naar het clubgebouw. 

Zo richting de starttijd zaten daar 13 Hoekse Renners, waarvan twee dames. Bijna iedereen had de nieuwe clubkleding aan en dat geeft een sponsor een goed gevoel. De discipline in het damespeloton kwam ter sprake en daarnaast vroeg Janny of we aanwezig wilden zijn bij de Koppeltijdrit. Als renner of vrijwilliger, ook die zijn nog broodnodig.

Onze pelotonkapitein Leen bleek i.v.m. activiteiten voor de Roparun afwezig en zo gingen twee andere dappere renners op kop. We waren Puttershoek nog maar net uit of we reden verkeerd. Zoals het hoort mopperde niemand en keerden we vrolijk weer om, terug naar de route richting de Kiltunnel om zo naar de Moerdijkbrug te rijden. Mede dankzij de navigatie reden we verder foutloos.  Nog maar net voorbij Zevenbergen was daar toch regen. Het peloton hield een korte stop om regenjackies aan te trekken. Helaas bleef het niet bij een kortstondig buitje. Jammer, want het was een mooie route.

Tot de koffiestop in Wouwse Plantage bleef het maar regenen. Sommigen zaten in het restaurant te rillen van de kou. De appeltaart werd opgediend in een eigenaardige soepkom maar was lekker warm en goed van kwaliteit. Dat smaakte goed!

Ik ben op vriendelijke wijze aangewezen als vrijwilliger om over vandaag een stukje te schrijven. En omdat ik vind dat je niet altijd alles aan anderen moet overlaten ben ik er toch weer ingetrapt. Helaas was het regenen tijdens de pauze niet gestopt. Met tegenzin strompelde het gezelschap richting het mistroostige terras waar de natte fietsen op ons wachtten. Ik had opnieuw Buienradar bekeken en deze gaf aan dat het nog minimaal 40 minuten zou gaan regenen. Helaas. Enkele renners gaven aan dat het nog een kwartiertje zou duren en die wilden wachten tot de bui over was. Ik en nog een paar anderen hadden geen geduld meer en wilde opstappen. Het voelde niet lekker maar ik ben toch maar aangesloten. Na nog geen 100 meter ging het mis; een pechvogel reed lek. Ik wilde naar huis en had bovendien geen zin om in de regen nóg een verkoudheidje op te lopen. En dus solo verder gegaan.

Na 20 minuten was het toch opeens droog. Voor de tweede keer was ik door Buienradar op het verkeerde fietsbeen gezet. Daar zat ik dan, het resultaat van mijn eigenzinnigheid. Vanochtend opgestaan voor een gezellig ritje met de club en nu zat ik in m'n uppie tegen de wind in te harken. Waarom heb ik nou niet even gewacht? Vlak bij Steenbergen haalde ik zowaar het groepje in van de lekrijder. Ze hadden waarschijnlijk harder gefietst en/of een wat kortere route genomen. Niet zo gek dat ik ze in kon halen want op dat moment reed er weer iemand lek. (Dezelfde pechvogel?) Na enige twijfel toch wéér doorgereden. Ik was deze rit echt zat en wilde zo snel mogelijk naar huis.

Vlak na Dinteloord werd ik gestraft voor mijn daden. Een boer was zijn land aan het bewateren. Echter, hij had zijn sproei-installatie zo neer gezet dat de ene helft van het water op zijn land terecht kwam maar de andere helft over de weg. In enkele seconden was ik weer nat. Dit keer door koud slootwater. Nog een moeizame beklimming van de Haringvlietbrug en ik was bijna thuis. Daar aangekomen eerst maar eens de fiets schoon gemaakt en daarna een lange warme douche om mezelf wat te troosten. Een rit om maar weer snel te vergeten. Eigen schuld; volgende keer beter.

Jaap Booster